Regie: Emmanuel Courcol

Duur: 103 minuten

Als de wereldberoemde maestro Thibaut Desermeaux ontdekt dat hij geadopteerd is, staat hij voor een groot dilemma. Als leukemiepatiënt heeft hij een beenmergtransplantatie nodig, maar alleen een bloedverwante donor biedt reële kans op overleving. Als Thibaut zijn biologische broer Jimmy heeft opgespoord in het oude mijnstadje Walencourt, blijken ze een diepgaande liefde voor muziek te delen. De verschillen tussen de (levens van de) twee mannen zijn groot. Thibaut dirigeert symfonieorkesten voor volle concertzalen, Jimmy speelt trombone in de dorpsfanfare.

Het uitgangspunt van En Fanfare steekt vernuftig in elkaar en vormt de basis voor een mooi verhaal over toenadering en conflict tussen onverwachte verwanten. De film raakt thema's zoals kansen en lotsbestemming, nature en nurture en geluk en pech. Thibaut wil de muzikale talenten van de laagopgeleide Jimmy verder ontwikkelen en doet dat met de beste intenties, maar ook hij kan de 'achterstand' van zijn jongere broeder niet in één klap ongedaan maken. En misschien hoeft dat ook wel niet.

Het verhaal van de twee broers is verweven met de sociale onrust in Walencourt. De fabriek waar de harmonieleden werken is gesloten, maar zij leggen zich daar niet bij neer en gaan de barricaden op. Dit maakt En Fanfare tot een sympathieke, subtiel maatschappijkritische, maar vooral erg menselijke film.