Regie: Oliver Hermanus

Cast: Bill Nighy (Williams),  Aimee Lee Wood (Margaret)

Duur: 102 minuten

Het is 1953. We zijn in Londen waar enkele ambtenaren, keurig in het pak, met bolhoed, op weg zijn naar het gemeentekantoor, waar ze werkzaam zijn op de afdeling Ruimtelijke Ordening. Daar wordt gewerkt, dat wil zeggen daar worden de aanvragen van de bezorgde bewoners bekeken, doorgeschoven om uiteindelijk te belanden op een steeds groter wordende stapel.

Aan het hoofd van de afdeling staat Williams, een man die ervoor zorgt dat alles overzichtelijk blijft. De sfeer op het kantoor is er een van respect voor elkaar, die zich uit in maskers van uiterste beleefdheid. Zo komt de nieuweling Peter Wakeling terecht in een complexe hiërarchie waarin hem niets anders overblijft dan zich daarin te schikken. Werken is hier synoniem voor beheersbaarheid. En als enkele bezorgde jonge moeders een verzoek indienen voor de aanleg van een speeltuintje op een braakliggend terrein in de buurt, zorgt de heersende bureaucratie ervoor dat ook deze aanvraag het lot van het doorschuiven naar de grote stapel is toebedeeld.

Wat niemand weet is dat Williams, de onbuigzame, “levende dode”, te horen heeft gekregen dat hij maagkanker heeft die ongeneeslijk is. Hij weet niet met wie hij dit vreselijke nieuws kan delen; niet thuis met zijn zoon en schoondochter, die het veel te druk hebben met zichzelf. In het aangezicht van de dood wil hij in zijn lege bestaan leren wat leven is en trekt dan stiekem op met de werkneemster Margaret Harris; zij is een levenslustig type dat zijn leven opfleurt. Hij komt tot het besef dat hij nog eenmaal iets zinvols wil doen in de tijd die hem rest en spant zich in om de aanvraag van de moeders voor de aanleg van een speeltuintje te honoreren.

Gaandeweg ontstaat een prachtig, melancholisch verhaal over de wedergeboorte van een man die zichzelf lang geleden al had opgegeven, een glansrol van Bill Nighy. Living is een film die behalve aangrijpend ook vaak geestig is, en af en toe wat bitter.