Regie: Jonathan Glazer

Duur:  105 minuten

The Zone of Interest, in het Duits Interessengebiet, was de benaming door de nazi’s voor de bufferzone rondom Auschwitz. Hoe minder mensen daar waren, hoe beter. Het is ook de plaats waar de kampcommandant Rudolf Höss met zijn gezin een fraaie villa bewoont met uitzicht op de schoorstenen van de crematoria.

Het sterke van de film is dat de gruwelen van het concentratiekamp niet worden getoond. Wel zichtbaar zijn rookwolken en vlammen van de verbrandingsovens en de rook van locomotief die een nieuwe lading gevangenen aanvoert. Hoorbaar zijn geschreeuw en geweerschoten.

In deze omgeving speelt het schijnbaar zorgeloze leven van het gezin Höss zich af. Een mooi aangelegde tuin wordt begrensd door een betonnen muur. Die is over een tijd niet meer te zien door de beplanting die Hedwig heeft laten aanbrengen.

Wat er in het kamp gebeurt lijkt Rudolf en Hedwig niet te interesseren. Zo zien we Hedwig een bontmantel passen die overduidelijk afkomstig is van de gedeporteerden. Rudolf bemoeit zich met de plannen om de crematoria zo efficiënt mogelijk in te zetten. De lading aanvoeren, verbranden, laten afkoelen tot 40°C daarna de restanten afvoeren. Dit alles met zo weinig mogelijk energieverlies.

Er zijn meer verwijzingen naar misdaden. Tijdens een zwempartijtje in de rivier komt Rudolf in aanraking met menselijke botresten. Zwemmen in de rivier is voortaan verboden.

Aan het mooie leventje komt een eind als Rudolf wordt overgeplaatst naar het concentratiekamp Oranienburg. Hedwig is zo gehecht aan haar villa in Auschwitz dat ze niet meegaat. In mei 1944 keert Rudolf terug naar Auschwitz voor de leiding van de operatie Höss. Hierbij werden 430.000 Hongaarse Joden in 56 dagen vermoord.

Aan het eind van de film zijn er beelden uit het museum Auschwitz-Birkenau met vitrines met koffers en schoenen als indrukwekkende getuigen van de verschrikkingen die zich daar hebben afgespeeld.